Portretten

Dit is Nguyễn Thắng Trí. Nguyen Thang Tri is geboren in 1987 met het Syndroom van Down. Tri kon lopen toen hij vier was en begon te praten toen hij acht jaar was. Communiceren gaat met hem alleen goed in een een op een situatie. Maar er gebeurt echt een wonder als er muziek klinkt! Tri houdt enorm van zingen en kent heel veel liedjes uit zijn hoofd. Daarnaast houdt Tri erg van voetballen.

Nguyen Thang Dac is Tri’s broer die ook op het Tam Binh Centrum komt. Hun vader brengt hen elke dag naar het centrum. De broers zijn gek op elkaar dus het is heel mooi dat ze de dag samen kunnen doorbrengen!.

Op deze foto zie je Tri terwijl hij bezig is met zijn favoriete taakje. Hij is een groot voorbeeld in aandachtig zijn. Zijn omgeving is altijd heel netjes en opgeruimd en hij pakt alles heel voorzichtig beet. Het volgende verhaal illustreert zijn enthousiasme: op een dag na d elunch vonden we Tri helemaal alleen in de eetruimte. De andere studenten waren al weggegaan voor andere activiteiten. Tri zat daar in zijn eentje en keek erg sip. Een leraar zag hem daar zitten en vroeg hem wat er aan de hand was. Tri legde uit dat een andere de tafel al had schoongemaakt na de lunch! De leraar wist het goed gemaakt. Hij gaf Tri ook nog een doekje, en Tri was erg blij dat hij alsnog mocht schoonmaken!

Dit is Nguyen Van Khanh Hung. Hij is geboren in 2009 in een gezin met nog een broertje. Zijn ouders zijn kleine handelaren. Hung heeft een ontwikkelingsachterstand. Hij kan een beetje praten, maar doet het niet zo vaak en het is lastig te begrijpen. Hung heeft overgewicht waardoor het moeilijk voor hem is om veel te bewegen. Hung is mestal erg vrolijk en lacht de hele dag. Zijn familie Is gek op hem.

Hier zie je Hung aan het spelen in de klas. Hij vindt het ook heel leuk om met klasgenoten te spelen. Op een dag waren ze met elkaar aan het voetballen. Hung houdt erg van deze sport, ook al heeft hij veel pauzes nodig vanwege zijn conditie. Zo nu en dan gaat hij gewoon zitten, rusten, lachen, ookal geeft dat zijn tegenstanders kans om wat doelpunten te scoren!

Dit is Ton Gia Phuc. Hij is geboren in een arme familie. Zijn ouders zijn gescheiden toen hij 6 maanden was. Phuc woont bij zijn moeder en oma. Zijn moeder is schoonmaakster in een pension in Hue. Phuc heeft autisme. Hij kan niet praten en maakt bijna geen contact met zijn klasgenootjes.

Phuc houdt heel erg van snoep. Op een feestdag gaf de leraar hem wat tart en snoepjes. Phuc was heel blij en wilde de leraar bedanken door hem een hand te geven. Maar omdat zijn handen vol waren gaf hij zijn snoep aan de klasgenoot die naast hem zat. Die was dolblij de snoepjes te krijgen! Maar toen Phuc klaas was draaide hij zich om en at alle snoepjes zelf op. Het klasgenootjes keek toe hoe Phuc smulde met een verbaasde blik op zijn gezicht…

Dit is Lê Minh Thuận. Hij is geboren in 2007 in een arme familie. Zijn vader heeft een handicap en is niet in staat een vast inkomen te verdienen. Zijn moeder doet het huishouden bij een huis vlakbij het hunne. Zij heeft een geestelijke handicap, net als Thuan. Thuan kon lopen toen hij twee was en praten toen hij zes was. Thuan kan zelf eten, wassen en naar het toilet. Thuan houdt erg van voetbal en puzzelen!

Thuan is een hele lieve en gevoelige jongen. Op school legde de leraar uit dat niet alle kinderen vanzelfsprekend te eten hebben elke dag. In de klas bespraken ze hoe ze die kinderen zouden kunnen helpen. Thuan zijn familie werd als voorbeeld gebruikt van een are familie. Thuan kwam gedurende het gesprek steeds angstiger uit te zien. De leraar zag dat en stelde Thuan gerust door uit te leggen dat hij maar een voorbeeld was en dat er wel degelijk genoeg te eten voor hem zou zijn. Waarop Thuan diep zuchtte en zei: oooooh, jij bent zo grappig!!

Dit is Tran Cong Thien. Hij is geboren in 2010. De eerste twee jaar van zijn leven leek hij een normale ontwikkeling te hebben. Toen hij twee was kon hij bijvoorbeeld al praten. Maar vanaf dat moment begon hij steeds minder te zeggen en nu praat Thien helemaal niet meer. Hij is gediagnosticeerd met autisme. Thien heeft vrijheid nodig om zijn gang te kunnen gaan. Hij loopt altijd rond, houdt er niet van om stil te zitten. Hij houdt van voetbal, basketbal en puzzelen.

Tran Cong Thien houdt erg van basketball. ALs we pauze hebben, dan is het eerste wat hij doet naar de basketbal rennen. Omdat het net te hoog voor hem is kan hij nog niet scoren. De leraar gaf hem eens een stoel om hem te helpen. Thien vond dat een briljant idee. Sindsdien rent hij in de pauze naar buiten met zijn basketbal in de ene hand en sleept in de andere hand een stoel achter hem aan. Nu kan hij scoren!